Με παρεξηγήσατε!... Δεν έχω κανέν
α σκοπό να ανοίξουμε πολιτική συζήτηση… Μακριά αυτά τα πράγματα από εμάς τους ανθρώπους της οινογαστρονομίας, η οποία είναι σταθερά υπερ-κομματική, οικουμενική και αυτοδύναμη!
Απλά έχω μια θεωρία: Αυτή λέει ότι οι Εκλογές που μόλις ολοκληρώθηκαν είναι μία καλή ευκαιρία να στήσουμε ένα μεγαλοπρεπές φαγοπότι, είτε ανήκουμε στους νικητές, είτε στους ηττημένους, είτε στους… παγερά αδιάφορους. Δώστε προσοχή λοιπόν, και πράξτε ανάλογα με το πώς ερμηνεύετε το εκλογικό αποτέλεσμα:
Οι νικητές ζουν προφανώς ημέρες χαράς. Μία νέα εποχή ξεκινάει και είναι γεμάτοι αισιοδοξία και ενθουσιασμό. Για εκείνους το φαγοπότι μετά τις εκλογές είναι εορταστικό και περιλαμβάνει θαλασσινά, εκλεκτό finger-food, σπάνια τυριά και λοιπά εδέσματα. Και βέβαια στα ποτήρια τους κυριαρχούν οι… μπουρμπουλήθρες! Τίποτα δεν δίνει το σύνθημα μίας γιορτής αλλά και ενός (εκλογικού) θριάμβου καλύτερα από τον χαρακτηριστικό θόρυβο του φελλού μίας φιάλης αφρώδους κρασιού που ανοίγει. Εννοείται ότι στην κατηγορία αυτή τον πρώτο λόγο τον έχει η Σαμπάνια. Λευκή ή ροζέ, μοιράζει τις κομψές φυσαλίδες της απλόχερα και συνοδεύει τα πολυτελή μεζεδάκια ενός εορταστικού μετεκλογικού πάρτυ. Αν μάλιστα θα σερβιριστούν πιο έντονες (αλλά πάντα εκλεκτές) γεύσεις όπως η τρούφα, τα καπνιστά ή κατσικίσια τυριά και το ψητό φουα γκρα, τότε καλόν είναι η Σαμπάνια να είναι χρονολογημένη, για να έχει και το αρωματικό βάθος να σταθεί δίπλα τους. Βέβαια, εκείνοι που θέλουν να γιορτάσουν με κάτι εξίσου θριαμβευτικό αλλά οικονομικότερο (ζούμε και σε δύσκολους καιρούς άλλωστε), δεν χρειάζεται να προβληματιστούν καθόλου. Θα κάνουν τη δουλειά τους (και το «κομμάτι» τους) μια χαρά με ένα φρέσκο Prosecco από την Ιταλία, μία φινετσάτη Cava από την Ισπανία, και φυσικά με ένα από τα εξαιρετικά Ελληνικά αφρώδη κρασιά που ποτέ δεν πρέπει να παραγκωνίζουμε.
Για τους ηττημένους, ένα είναι το γιατρικό: Πρόκειται για αυτό που οι Αγγλο-Σάξωνες ονομάζουν «comfort food», και αφορά σε φαγητά πλούσια σε λίπος και υδατάνθρακες, που χορταίνουν και φέρνουν μία ευχάριστη υπνηλία και κατ’ επέκταση μια προσωρινή (τουλάχιστον) απόδραση. Σκεφτείτε λοιπόν παϊδάκια και πανσέτες στα κάρβουνα, ζυμαρικά με πλούσιες σάλτσες, πατάτες σε διάφορες μορφές, πίττες – καταλαβαίνετε ακριβώς που το πάω. Οι οινικές μου προτάσεις εδώ επιλέγονται με γνώμονα όχι μόνο το ταίριασμα των γεύσεων, αλλά και το υψηλό αλκοόλ, ειδικά για εκείνους που θέλουν να πιουν για να ξεχάσουν. Επιλέξτε λοιπόν δυνατά ερυθρά κρασιά, όπως ένα πικάντικο Châteauneuf du Pape από τη Γαλλία, ένα πλούσιο Zinfandel από την Καλιφόρνια, ένα πολυποικιλιακό ερυθρό από τη Χιλή. Αν βέβαια κάποιοι εκ των ηττημένων δεν έχετε καμία όρεξη για τραπέζια και μαγειρικές και θέλετε απλά να μείνετε μόνοι σας, το καταλαβαίνω απόλυτα. Για την περίπτωσή σας το ιδανικό comfort food είναι η πίτσα! Φορτώστε την με μπόλικα αλλαντικά, μανιτάρια και όλα τα παρελκόμενα, ανοίξτε μαζί και ένα κομψό Pinot Noir από την Αλσατία, τη Γερμανία ή τη Νέα Ζηλανδία, και κλείστε (προσωρινά) την πόρτα στον έξω κόσμο…
Κακά τα ψέματα όμως… Η ζωή είναι για όλους (εμάς) τους παγερά αδιάφορους, που, πέρα από κάλπες και exit-polls, απλά ψάχνουμε αφορμή να μαζευτούμε με καλούς φίλους για να φάμε, να πιούμε και να διασκεδάσουμε. Έχοντας, λοιπόν, απόλυτη ελευθερία να «κάνουμε παιχνίδι», ελάτε να σχεδιάσουμε το απόλυτο μετεκλογικό μενού:
Για απεριτίφ, προτείνω ένα ροζέ αφρώδες. Προσωπική μου επιλογή θα ήταν ένα Crémant de Loire Rosé, που εντυπωσιάζει με την κομψότητά του. Δεν είναι υποχρεωτικό να σερβίρετε μαζί και κάτι φαγώσιμο (ακολουθεί πολύ φαγητό), αλλά αν επιμένετε, θα συνιστούσα finger food με επίκεντρο το εκλεκτό Ισπανικό αλλαντικό Jamón Serrano.
Για το πρώτο πιάτο, σκέφτομαι σπαράγγια, και σας δίνω πολλές επιλογές: Σούπα με φρέσκο εστραγκόν, ψητά στη σχάρα με μοτσαρέλα, σουφλέ με αυγά και λευκά τυριά, ή και ριζότο. Συνοδεύουμε με Sauvignon Blanc. Αν είστε της παλαιάς σχολής, επιλέξτε ένα καλό Sancerre, από τη Γαλλία.
Για δεύτερο πιάτο, θα ήθελα μία ελαφριά (αλλά και λίγο πικάντικη) κόκκινη σάλτσα. Θα τη συναντήσουμε σε γαρίδες σαγανάκι, ή και σε έναν δημιουργικό vegetarian μουσακά με διάφορα μεσογειακά λαχανικά κομμένα ζυλιέν και σωταρισμένα, με σάλτσα από ντοματάκι σαντορίνης, και σπιτική μπεσαμέλ με κρούστα από κεφαλοτύρι και νιφάδες πατάτας. Εδώ ταιριάζουμε με ένα όμορφο ροζέ από Αγιωργίτικο, για να έχουμε οξύτητα, χρώμα και μία υποψία τανινών.
Για το κύριο πιάτο, επειδή δεν έχουν πλακώσει ακόμα τα μεγάλα κρύα, προτείνω ένα ελαφρύ κρεατικό. Για παράδειγμα, τι θα λέγατε για ένα ψαρονέφρι γεμιστό με δαμάσκηνα και τριμμένο παξιμάδι; Θα το σερβίρετε με άγριο ρύζι, και θα ανοίξετε μαζί ένα παλαιωμένο Merlot, που θα ταιριάξει τέλεια. Αν βρείτε (ή έχετε στο σπίτι) Ελληνικό Merlot τουλάχιστον 5ετίας, ήρθε η ώρα να το ανοίξετε. Αν χρειαστεί να βγείτε εκτός Ελληνικού αμπελώνα, τότε κατευθυνθείτε προς ένα Pomerol ή St. Emilion του 2003 (ή και παλαιότερο).
Κάπου εδώ εγώ θα έβγαζα ένα u>δίσκο με τυριά.. Αναλόγως δε με την ποικιλία που θα παρουσιάζει, μπορούμε να σερβίρουμε μαζί από ένα αφρώδες Μοσχοφίλερο ή ένα ημίξηρο ροζέ, μέχρι και το ερυθρό του κυρίου πιάτου. Εννοείται, βέβαια, ότι αν γαρνίρουμε τα τυριά με γλυκές γεύσεις – δηλαδή με ένα γλυκό κονφί, μια μαρμελάδα, μέλι ή γλυκό του κουταλιού – τότε η οινική μας επιλογή θα κατευθυνθεί προς ένα γλυκό Μοσχάτο από τη Λήμνο ή τη Σάμο.
Για το επιδόρπιο,, θα ήθελα κάτι σοκολατένιο - ιδανικά έναν κορμό με μπισκότο και μαύρη σοκολάτα. Εδώ θα ταιριάξουμε αυστηρά μία παλαιωμένη Μαυροδάφνη, η οποία αναμφισβήτητα θα το απογειώσει.
Δεν ξέρω αν συμφωνείτε, αλλά νομίζω ότι, αν είναι να τρώμε έτσι μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, τότε μακάρι να γίνονται εκλογές κάθε μέρα! Αν πάλι προτιμάτε να περιμένουμε τις επόμενες εκλογές για να οργανώσουμε ένα αντίστοιχο γεύμα, τότε σας δίνω ραντεβού στην αρχή της επόμενης τετραετίας, δηλαδή (όπως πάει το πράγμα) σε… δυόμιση περίπου χρονάκια το αργότερο!
Αρθρο του Θόδωρου Λέλεκα
στο "Οινολογιο" του House of Wine Club
Δημοσιογράφου Οίνου
Διευθυντή του House of Wine Club
Και όμως... υπάρχουν κρασιά που μπορεί να ταιριάξουν με πράγματα πέρα από το φαγητό. Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά υπάρχουν κάποια ελάχιστα κρασιά, που ταιριάζουν με ένα καλοκαιρινό ηλιοβασίλεμα, με ένα χειμωνιάτικο, κρύο και βροχερό απόγευμα δίπλα στο τζάκι... με την απόλαυση του αυγουστιάτικου φεγγαριού στην βεράντα κάποιου σπιτιού στις Κυκλαδες. με το δροσερό βραδυνό αεράκι δίπλα στην ακροθαλασιά... Κρασιά που μπορούν να συνοδεύσουν μια "ειδική" μας στιγμή, μια ιδιαίτερη ώρα, μια ευχάριστη διάθεση... που ταιριάζουν με συναισθήματα, ψυχικές καταστάσεις, που ενισχύουν την ευφορία μιάς ευχάριστης ώρας.
Εχουμε ήδη γράψει για την ρεσβερατρόλη (resveratrol), την αντιοξειδωτική ουσία που βρίσκεται στο κόκκινο κυρίως κρασί, και τα πολλά καλά που εξασφαλίζει για τον οργανισμό, και κυρίως για την καρδιά και το κυκλοφορικό σύστημα.
Ναι... έξω πάμε συνήθως καλά!
Ο Γιώργος Σκούρας πήγε στην Αμερική γιά την τελετή της βράβευσης, από όπου και
Εχετε ποτέ αναρωτηθεί, εσείς οι φίλοι του κρασιού, γιά τους "όρους" με τους οποίους περιγράφουμε το κρασί; Είστε ικανοποιημένοι από αυτούς;
